W 1810 roku obiekt był poddany remontowi oraz rozbudowie. Kolejne zmiany wprowadzono w połowie XIX wieku i w latach 20. XX wieku.

Kościół w Jasieniu to budowla o konstrukcji szkieletowej z tynkowanym wypełnieniem ceglanym. Jednonawowe wnętrze powiększono wtórnie o wąski i niski aneks, stąd spotykane niekiedy określenie - półtoronawowy. Od wschodu część prezbiterialna zakończona jest trójbocznie, od zachodu na osi pierwotnej nawy - kwadratowa, dwukondygnacyjna wieża.

Nad korpusem znajduje się trzcinowy dach dwuspadowy przechodzący od wschodu w trójpołaciowy, nad wieżą - ceramiczny dach namiotowy o wygiętych połaciach. We wnętrzu jest drewniany deskowy strop imitujący sklepienie kolebkowe z lunetami. Na ścianie zachodniej znajduje się empora muzyczna. Południowa ściana boczna, nadwieszona na drewnianych słupach, otwiera nawę w kierunku niskiego aneksu.

Z dawnego wyposażenia wnętrza zachowały się: manierystyczny ołtarz z początku XVII wieku, barokowa chrzcielnica z II połowy XVII wieku, ambona z I ćw. XIX wieku (przeniesiona z kościoła w Rokitach). Na wieży wisi dzwon z 1584 roku, pochodzący z pierwszego kościoła w Jasieniu (inskrypcje z data i nazwiskiem fundatora).

Cmentarz przykościelny